اشعار

در مجــلس عــزاي شما گريه مي كنم           امشب فقط بــراي شما گـريـه مي كنم

عطر گلاب مــرقـدتان بر مشام خورد           در گوشه ی سراي شما گريه مي كنم

چون اشك بين روضه به هر درد مرهم است           با نيـت شــفــاي شــمــا گريـه مي كنم

با بــال هاي بي رمــق اشــك ديـده ام           در مشرق هــواي شـما گــريه مي كنم

من هم مسافرم، وطنم مشهد الرضا ست           دنبــال رد پــاي شمــا گــريــه مي كنم

خواندم چگونه پير شدي درجواني ات           دارم ز غصـه هاي شما گريه مي كنم

عمري براي هجر پدر گريه كرده اي           امشب منم به جــاي شما گريه مي كنم

با صــد امیـد دربـه دَرِ خـانه ات شـدم           محتـاج یک نگـاه کــریمـانه ات شدم

روز ازل، نـگـاه شمـا شـد نـصـیبِ ما           از این سبب کبـوتــر آستـانه ات شدم

نانی که میخورم همه از برکت شماست           مدیون لطف آب وهمان دانه ات شدم

عشق رضا، چو ارثیه ای، از شما رسید           مدیـونِ ارثِ کامل و جاودانه ات شدم

شمـع محبتی که به مـا نــــور می دهی           از لطف یک نگاه تو، پروانه ات شدم

هستی شفیعه ی همه در مــوسم جـــزا

دست مرا بگیر، تو ای خــواهر رضا

وقتی میـان صحـن شمـا می زنم قــدم           انگـار در بهشت خــــــدا می زنم قـدم

آری بَـدَم ، ولی به هــوای تــو آمـــدم           با ذکر تو، به صحن و سَرا می زنم قدم

در بـاز کن ، رسیـده گدا تا کــرم کنی           کنـج حرم به شـوق عطا می زنم قــدم

فرقی که نیست بین حریم تو و رضـا           پیش تـو در کـــنـار رضا می زنم قـدم

شب های جمعه در حرم با صـفای تو          انـگـار بـیـن کــــرببـــلا می زنـم قــدم

بانو میان لطف و عطای شما گُــمـیـم

شکر خدا که زائر معصومه در قُمیم

بـاز آمـدم زیـارتِ بـالا سَــرِ شــــمـا           با دست خـالــــی آمده ام بـر دَر شما

این روزهاکه غرق عزای توعالَمی است           شد روضه خوان ماتم تو، نوکر شما

امّا اگر که جان شما روی لب رسیـد           دستـی نداشت نیّت آن مــعـجـر شمـا

از روی بـام که سنگی به تو نخورد           یـا خیزران نخـورد، لبِ سـرور شما

گیرم که زهر تاب و توانِ تو را گرفت           امّـا نشد کــبـود، کـه بـال و پَـرِ شمـا

تا آمـــــدی نثــارِ شما شد ســلام ها

کِی؟ سنگ برتو زد کسی از پشت بام ها